Do odbudowy KPN w Szczecinie doszło w 1988 za sprawą Leszka
Smykowskiego. Za pośrednictwem działacza FMW Krzysztofa
Wojtasiaka (studenta Politechniki Szczecińskiej) nawiązał on
jesienią 1987 kontakt z Dariuszem Wójcikiem z Lublina. Wiosną
1988 Wójcik był w Szczecinie a jego wizyta doprowadziła do
powstania lokalnej struktury KPN.
24 i 25 listopada 1988 w Szczecinie przebywał Leszek Moczulski,
który wziął udział w panelu dyskusyjnym w kościele św. Andrzeja
Boboli nt. "Polska naszych marzeń - Polska jakiej pragniemy"
oraz wygłosił wykład nt. "Niepodległość jako program moralny". W
czasie tej wizyty zaprzysiężeni zostali jako członkowie KPN:
Smykowski, Igor Miłoszewski, Paweł Gierczak, Jacek Szewczuk i
Eugeniusz Zwierzchowski.
Wizyta Moczulskiego dała impuls do rozwoju KPN w Szczecinie.
Wkrótce utworzono tutaj najpierw nowy Okręg KPN, a potem nowy
(XI) Obszar. Liderami Konfederacji w tym mieście, obok
Smykowskiego, byli Andrzej Sondej, Arkadiusz Lisak, Marcin
Wierzbowski, Maciej Kopeć, Andrzej Lindner, Katarzyna Koszewska,
Tadeusz Jańczak, Remigiusz Wiśniewski, Jerzy Nowak-Napierała,
Jerzy Smoczyk, Lech Maślanka, Arkadiusz Grunwald. Zdecydowaną
większość szczecińskich konfederatów stanowiła młodzież.
Potwierdzeniem pozycji Smykowskiego jako lidera szczecińskiej
KPN był jego udział w III Kongresie KPN w lutym i marcu 1989.
W wyborach kontraktowych KPN w Szczecinie zgłosiła i popierała
Zbigniewa Brzyckiego z Grudziądza, który w Szczecinie ubiegał
się (bezskutecznie) o mandat. W kampanii wyborczej KPN
współdziałała z Tymczasowym Zarządem Regionu "S" (tj. grupą
Mariana Jurczyka, która pozostawała w opozycji do
prowałęsowskiego Obywatelskiego Komitetu Porozumiewawczego "S"
Regionu Pomorza Zachodniego Andrzeja Milczanowskiego) oraz NZS,
FMW i PPS. Kampania wyborcza KPN 1989 była okazją do znacznego
powiększenia liczby konfederatów. Brzycki uzyskał wśród 16
kandydatów Konfederacji do Sejmu i Senatu trzeci wynik w kraju
(po L. Moczulskim i W. Pęgielu).
W sierpniu i wrześniu 1989 KPN współorganizowała z SW, NZS i FMW
manifestacje uliczne pod hasłem „Wojna skończona – Sowieci do
domu”, a w listopadzie w rocznicę rewolucji październikowej
pikietowała pomnik Sowietów pod hasłem „Do rozbiórki”. Marsz
Niepodległości współorganizowany przez KPN w listopadzie 1989
zgromadził kilka tysięcy uczestników. Zakończył się na pl.
Lenina, gdzie dokonano zmiany nazwy placu na pl. Marszałka
Piłsudskiego. Jesienią szczecińska KPN rozpoczęła wydawanie
własnego pisma "Wolni i Niepodlegli", a Arkadiusz Grunwald
został szefem Związku Strzeleckiego "Strzelec" w Szczecinie.
Utworzenie „Strzelca” w Szczecinie poprzedził liczny udział
zachodniopomorskich konfederatów w marszu „kadrówki” z Krakowa
do Kielc. Od grudnia 1989 r. zaczęło działać oficjalne Biuro KPN
i księgarnia wydawnictw bezdebitowych przy al. Piastów 66 w
Szczecinie. 13 grudnia KPN zorganizowała jedyną w historii
miasta manifestację uliczną w Policach, która zakończyła się
zmianą nazwy ul. Bieruta na ks. Jerzego Popiełuszki.
23 sierpnia i 17 września 1990 szczecińska KPN przeprowadziła
blokadę jednostki radzieckiej przy ul. Żołnierskiej/Wernyhory w
Szczecinie, a w listopadzie i grudniu aktywnie uczestniczyła w
kampanii prezydenckiej Leszka Moczulskiego.
W 1991 z listy KPN na posłów wybranych zostało 3 przedstawicieli
Obszaru XI. Byli to: Zbigniew Brzycki (w Szczecinie), Robert
Tromski (w Pile) oraz Iwona Zakrzewska (w Zielonej Górze).
|
