Po Grudniu internowano m.in. Ekierta (który przebywał akurat w Przemyślu), Janusza Kurowskiego oraz Andrzeja Szybiaka. Ten ostatni już w Wigilię 1981 opuścił obóz w Uhercach (co prawdoppodobnie było związane z jego werbunkiem przez SB).

W styczniu 1982 z Szybiakiem nawiązali kontakt pozostający na wolności Konfederaci, ale ten  hamował ich aktywność. Latem 1982 włączył się w działalność utworzonej przez Ewę Ekiert (z inicjatywy jej internowanego męża - Jana) organizacji Frakcja Młodzieży Walczącej - Niezależni. W sierpniu 1982 Ewę Ekiert aresztowano a Szybiak złożył obciążające ją zeznania. W październiku 1982 Ekiert skazana (kara więzienia w zawieszeniu). Doprowadziło to do dekonspiracji Szybiaka, jako agenta SB.

Z kolei Popowski w grudniu 1981 został zarejestrowany jako tajny współpracownik SB. Jego współpraca miała charakter formalny a kontakty z SB po 3 miesiącach zostały przez niego przerwane, jednak sytuacja ta spowodowała, że wycofał się z działalności w KPN. Emisariusze wysyłani w 1982 z Krakowa do Jarosławia bezskutercznie usiłowali nawiązać z nim kontakt.

Działania SB - osaczenie Ekerta (internowanie), Szybiaka (internowanie, złamanie i werbunek) i Popowskiego (rejestracja w charakterze TW, zastraszenie) - wszystko to pokazuje, jak trudno było w mniejszych miejscowościach, pozbawionych szerszej bazy opozycyjnej i społecznego wsparcia, kontynuować po 13 Grudnia działalność niepodległościową w ramach KPN. Dotyczyło to zwłaszcza osób, które w okresie wcześniejszym prowadziły działalność jawną i ich tożsamość była doskonale znana bezpiece. Osoby takie po 13 Grudnia znalazły się "na patelni" w całkowitej izolacji.

Brak liderów doprowadził do zaniku działalności Konfederacji w regionie (chociaż w tarnobrzeskiem i krośnieńskiem w pierwszych miesiącach stanu wojennego pojawiały się na murach napisy sygnowane przez KPN).