Powstał w USA po aresztowaniu Kornela Morawieckiego i Hanny Łukowskiej-Karniej (w listopadzie 1987) z inicjatywy Marka Ruszczyńskiego (przedstawiciela KPN w USA), który działał - jak sam przyznaje - na polecenie Leszka Moczulskiego. Komitet nie miał przewodniczącego, tylko dwóch współprzewodniczących: Marka Ruszczyńskiego i Tadeusza Kontka. Asystentem współprzewodniczących był Jacob Gerard. Honorowym przewodniczącym został Alojzy Mazewski - szef Kongresu Polonii Amerykańskiej. W skład Rady Komitetu wchodzili m.in.: Władimir Bukowski, Lothar Herbst, Jerzy Jankowski, dr Jan Karski, Donna Kersey, prof. Jerzy Lerski, Jan Nowak-Jeziorański, Dariusz Olszewski, Wojciech Wojnarowicz, Leszek Zieliński.

Komitet wystosował apel z prośbą o podjęcie działań w celu uwolnienia Morawieckiego i Łukowskiej-Karniej, który rozesłano do wszystkich kongresmanów, do organizacji obrony praw człowieka, mediów, a także do organizacji etnicznych z krajów opanowanych przez komunizm. Ruszczyński wystosował ponadto osobiste listy do prezydenta Ronalda Reagana, wiceprezydenta George'a Busha oraz grupy znajomych kongresmanów, prosząc ich o pomoc w tej sprawie. W odpowiedzi na apel Komitetu zaczęto wysyłać do władz PRL listy i telegramy z protestami. 11 stycznia 1988 r. Komitet wystosował Apel do Polaków żyjących w krajach Wolnego Świata, w którym apelował o wzmocnienie akcji mających na celu zwolnienie Morawieckiego z aresztu. 20 stycznia 1988 r. Biuro Wiceprezydenta USA skierowało na ręce Marka Ruszczyńskiego list, w którym asystent Wiceprezydenta Douglas Menarchik informował o działaniach podjętych przez Wiceprezydenta w sprawie aresztowania Morawieckiego. 27 stycznia 1988 r. Marek Ruszczyński w imieniu Komitetu skierował list do Elisaheth Segal, koordynatora ds. polskich Amnesty International, w którym wyraził ubolewanie, że Amnesty International nie chce się zająć sprawą aresztowania Morawieckiego, i ponownie zaapelował o podjęcie starań o jego uwolnienie („Nie mogę zrozumieć, dlaczego Amnesty International w Londynie obojętna jest na ciężkie położenie Kornela Morawieckiego, podczas gdy ponad pięćdziesięciu członków brytyjskiego parlamentu ze wszystkich partii podpisało dokument przeciwko aresztowaniu Kornela Morawieckiego").

Komitet na rzecz Uwolnienia Kornela Morawieckiego przeprowadził trzy spektakularne demonstracje: podczas wizyty Michaiła Gorbaczowa w Waszyngtonie w dniach 7-10 grudnia 1987 r., trzydniową pikietę przed konsulatem generalnym PRL w Nowym Jorku w dniach od 23 do 25 marca 1988 r. (organizatorami byli: Dariusz Olszewski - członek Komitetu i jednocześnie przedstawiciel Solidarności Walczącej na USA oraz Henryk Szuster i Andrzej Papracki, emigracyjni działacze Konfederacji Polski Niepodległej) oraz w dniu 26 marca 1988 - demonstracja społeczności polonijnej, będąca jednocześnie zwieńczeniem trzydniowej pikiety (przemawiali: m.in. Marek Ruszczyński oraz Dariusz Olszewski).

Ponadto Mark Ruszczyński przeprowadził "akcje lobbystyczne" na rzecz uwolnienia Kornela Morawieckiego w Departamencie Stanu, Kongresie Stanów Zjednoczonych, amerykańskim oddziale Resistance International czy centrali związkowej AFL-CIO.

Materiały są dostępne na licencji CC BY 3.0 PL. 
Zezwala się na dowolne wykorzystanie treści

pod warunkiem wskazania autorów praw do tekstu.