został utworzony uchwałą
II Zjazdu Jedności z
Walczącym Krajem (1-2 września 1979) w wyniku połączenia
utworzonego w 1976 Funduszu Pomocy Robotnikom z Funduszem
Wolności Słowa (pierwotna nazwa to Fundusz Obrony Wolności Słowa
i Praw Ludzkich w Polsce), utworzonym w 1978. W skład władz FPK
wchodzili: prezydent RP na uchodźstwie, premier rządu RP na
uchodźstwie,
minister spraw krajowych oraz przedstawiciele partii i ugrupowań
politycznych, wchodzących do Rady Narodowej. Działalność FPK
wspierał Rząd RP na Wychodźstwie i Skarb Narodowy. Zarząd FPK
organizował zbiórki pieniężne w różnych środowiskach i
organizacjach polskich we wszystkich krajach polskiego
osiedlenia oraz przyjmował dary pieniężne, zapisy testamentowe
itp. Zadaniem funduszu była pomoc opozycji antysystemowej kraju.
Beneficjentami Funduszu byli m.in.:
-
Ośrodek Robotniczy Wola przy kościele św.
Klemensa w Warszawie;
-
„Solidarność Walcząca” we Wrocławiu i Poznaniu;
-
Konfederacja Polski Niepodległej, której
przywódcę Leszka Moczulskiego zaproszono w 1986
do Londynu na leczenie po wyjściu z więzienia
(zbiórka na „Fundusz Moczulskiego” przyniosła
kwotę znacznie przekraczającą koszty leczenia,
na wniosek Leszka Moczulskiego resztę przelano
na „konto opieki nad działaczami wolnościowymi w
Kraju”);
-
Ruch Ludowy, którego przywódcę Józefa Teligę
również wspomożono po wyjściu z aresztu;
-
Polska Partia Socjalistyczna, której przywódcy,
Janowi Józefowi Lipskiemu również dopomożono w
leczeniu w Londynie;
-
„Biblioteka Historyczno-Literacka”, redakcje: „Niepodległości”, "Tygodnika
Wojennego”, „Rzeczypospolitej Samorządowej” i
wydawnictwo „Maraton”;
-
Niezależny Ruch Harcerski i Komitet
Prymasowski.
Materiały są dostępne na licencji
CC BY 3.0
PL.
Zezwala się na dowolne wykorzystanie treści
pod warunkiem wskazania autorów praw do
tekstu.
|